- καλαΐς
- Μυθολογικό πρόσωπο. Ήταν φτερωτός γιος του Βορέα και της Ωρειθυίας, αδελφός του Ζήτη. Στην Αργοναυτική εκστρατεία τα δύο αδέλφια, εξαιρετικά ευκίνητοι και ωραίοι άντρες, ελευθέρωσαν τον Φινέα από τις Άρπυιες. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, ο Ζήτης και ο Κ. σκοτώθηκαν από τον Ηρακλή στην Τήνο, όπου υπήρχαν και οι τάφοι τους με επιτύμβιες στήλες, η μία από τις οποίες σάλευε, όταν έπνεε βορινός άνεμος.
* * *καλαΐς, ἡ (Α)κότα.[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέθηκε με το καλῶ*, δηλ. καλαΐς < *καλαFίς «αυτή που καλεί, που φωνάζει» (< *καλαFός), πρβλ. αρχ. ινδ. ūsā-kala- «κόκορας» (αυτός που λαλάει, που καλεί νωρίς»). Η υποτεθείσα σύνδεση με τα καλ(λ)άινος, κάλ(λ)αϊς, κάλλαιον δεν φαίνεται πιθανή].
Dictionary of Greek. 2013.